ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΜΕΣΩ ΑΣΚΗΣΗΣ
ΑΣΚΗΣΙΟΓΕΝΕΣ ΑΣΘΜΑ
Όταν το ασκησιογενές άσθμα είναι καλά ελεγχόμενο ουσιαστικά δεν επηρεάζει την ανταπόκριση στην άσκηση. Ειδικότερα σε υπομέγιστης έντασης άσκηση όπου το ερέθισμα είναι ανεπαρκές για την εκδήλωση ασθματικού επεισοδίου η ανταπόκριση στην άσκηση μένει γενικά ανεπηρέαστη. Κατά τη διάρκεια όμως όπου η ένταση της άσκησης προκαλεί ασθματικό επεισόδιο η ανταπόκριση στην άσκηση είναι ανάλογη του αναπνευστικού περιορισμού, λόγω απόφραξης των αεραγωγών (Άσκηση χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες).
Όπως είπαμε παραπάνω όταν το ασκησιογενές άσθμα είναι καλά ελεγχόμενο ακολουθώντας ένα πρόγραμμα άσκησης υπομέγιστης έντασης ο ασκούμενος δεν θα παρουσιάσει προβλήματα, άλλα όμως δεν θα παρουσιάσει και βελτίωση στην αερόβια του ικανότητα πάρα μόνο την αντοχή του, δηλαδή θα παρατείνει το χρόνο άσκησης μέχρι να επέλθει η κόπωση. Το ίδιο θα ισχύει και στον ασθματικό στον οποίον προκαλείτε ασθματική κρίση ακόμα και σε υπομέγιστη έντασης άσκηση (Tan and Spector, 1998).
Ωστόσο η βελτίωση της φυσικής κατάστασης μπορεί να γίνει μέσα από ένα συνδυασμό ενός προγράμματος αερόβιας άσκησης και φαρμακευτικής αγωγής με χορήγηση μακράς διαρκείας αγωνιστών (σαλμουτερόλη). Επίσης πολύ σημαντικό ρόλο παίζει κατά την έναρξη ενός προγράμματος άσκησης να έχει προηγουμένως επέλθει ένα διάστημα 6-8 εβδομάδων όπου το άτομο μαθαίνει να αυτοέλεγχει την ένταση της άσκησης στο βαθμό που δεν του προκαλεί σημάδια δύσπνοιας (Νicolet, 1997).
Ένα πρόγραμμα άσκησης λοιπόν θα πρέπει να περιλαμβάνει αερόβια άσκηση με δραστηριοποίηση μεγάλων μυϊκών ομάδων με στόχο την βελτίωση της VO2 max, την ανοχή του γαλακτικού οξέως, της αύξησης της αναπνευστικής οδού, την μείωση στην ευαισθησία της δύσπνοιας και την εξέλιξη επαρκέστερου μοντέλου αναπνοής. Επίσης μπορεί να περιλαμβάνει αναπνευστικές ασκήσεις και ασκήσεις ευλυγισίας για την βελτίωση της αναπνευστικής επάρκειας.
Τέλος ένα πρόγραμμα αερόβιας άσκησης μπορεί να πλαισιωθεί και από ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης είτε χαμηλής συχνότητας και υψηλής αντίστασης για την απόκτηση δύναμης και αντοχής, είτε υψηλής συχνότητας κίνησης και χαμηλής αντίστασης για την απόκτηση αντοχής και ευελιξίας. Και οι δύο μορφές βελτιώνουν την απόδοση σε άτομα με χρόνια απόφραξη των αεραγωγών με αρκετά μεγάλη ασφάλεια για όλους τους ασθματικούς, αλλά κυρίως σε πιο βαριάς μορφής ασθενείς (Άσκηση χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες).